مقایسه کامل گازهای R22 و R407C از نظر ساختار شیمیایی، اثر زیست‌محیطی، راندمان، نوع روغن، و سازگاری با تجهیزات. بررسی مزایا، معایب و کاربردها در سیستم‌های برودتی به همراه پاسخ به سوالات پرتکرار و منابع معتبر جهانی.

مقایسه گاز مبرد R22 و R407C

گازهای مبرد یکی از اصلی‌ترین اجزای سیستم‌های تبرید و تهویه مطبوع هستند. انتخاب گاز مناسب می‌تواند بر عملکرد، مصرف انرژی، عمر سیستم و همچنین محیط زیست تاثیر مستقیم بگذارد. در این مقاله، به مقایسه‌ای کامل و جامع بین دو گاز پرکاربرد در صنعت برودتی، یعنی R22 و R407C می‌پردازیم.

ترکیب شیمیایی و ساختار

گاز R22 از نوع HCFC است، یعنی در ساختار آن کلر وجود دارد. این نوع گازها در گذشته به‌طور گسترده استفاده می‌شدند اما به‌دلیل آسیب به لایه اوزون، استفاده از آن‌ها محدود و سپس ممنوع شد. در مقابل، گاز R407C ترکیبی از سه نوع گاز HFC شامل R32، R125 و R134a است. این گاز به‌طور خاص طراحی شده تا جایگزینی مناسب برای R22 باشد بدون آنکه از کلر استفاده کند.

اثرات زیست‌محیطی

یکی از مهم‌ترین فاکتورهای انتخاب مبرد، تاثیر آن بر محیط زیست است. گاز R22 دارای ODP (پتانسیل تخریب لایه اوزون) حدود ۰.۰۵ است، در حالی که R407C دارای ODP صفر می‌باشد. همچنین GWP (پتانسیل گرمایش جهانی) هر دو گاز بالا است ولی R407C گزینه‌ای نسبتاً پاک‌تر محسوب می‌شود.

عملکرد و راندمان

از لحاظ راندمان انرژی، گاز R22 عملکرد بسیار خوبی دارد و تا سال‌ها استاندارد صنعت بود. اما گاز R407C نیز طراحی شده تا بتواند تقریباً همان راندمان را حفظ کند. البته باید توجه داشت که R407C یک مخلوط azeotropic نیست، بلکه zeotropic است، یعنی در طی تغییر فاز خصوصیات آن تغییر می‌کند که ممکن است روی یکنواختی دما و عملکرد اثرگذار باشد.

سازگاری با سیستم‌ها و تجهیزات

R22 با روغن‌های معدنی (MO) یا آلکی بنزین (AB) سازگار است، ولی R407C نیاز به روغن‌های پلی‌ال استر (POE) دارد. این تغییر روغن باعث می‌شود که در تبدیل سیستم‌ها از R22 به R407C نیاز به شستشو و تعویض روغن باشد. همچنین واشرها، اورینگ‌ها و متریال داخلی باید در برابر POE مقاوم باشند.

جدول مقایسه فنی

پارامتر	R22	R407C
نوع گاز	HCFC	HFC (Blend)
ODP	0.05	0
GWP	1810	1774
نوع روغن	معدنی (MO)	POE
سازگاری با سیستم‌های قدیمی	بله	با اصلاح
راندمان حرارتی	بسیار بالا	بالا
اثر زیست‌محیطی	مضر	کمتر مضر